Άγιον Όρος

Η χερσόνησος του Άθω, που από το 1045 επίσημα ονομάζεται Άγιον Όρος, είχε, σύμφωνα με γραπτές μαρτυρίες, ήδη από το 843 ομάδες ασκητών. Αφετηρία του οργανωμένου κοινοβιακού βίου του Άθω θεωρείται το έτος 963, όταν ανεγέρθηκε το μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας από τον όσιο Αθανάσιο. Το 972 υπογράφεται από τον Ιωάννη Τσιμισκή και αθωνίτες μοναχούς, πάνω σε δέρμα τράγου, το πρώτο Τυπικό, που επιβάλλει επίσημα τον κοινοβιακό βίο και καθορίζει τις βασικές του γραμμές. Το 1043 υπογράφτηκε από τον Κωνσταντίνο Μονομάχο το Τυπικό που απαγορεύει στις γυναίκες να εισέρχονται στο Περιβόλι της Παναγίας, όπως επίσης ονομάζεται η όλη περιοχή του Άθω. Από τότε η ανάπτυξη του μοναστικού βίου στον Άθω υπήρξε αλματώδης και μάλιστα έγινε πολυφυλετικός, καθώς στο Άγιο Όρος συνυπάρχουν και συμβιώνουν πολλές εθνότητες με αγάπη και σεβασμό.

Αν και η περιοχή του Αγίου Όρους ανήκει και προστατεύεται από το ελληνικό κράτος, είναι αυτοδιοίκητο. Πρωτεύουσα είναι οι Καρυές που βρίσκονται στο κέντρο περίπου της χερσονήσου. Στις Καρυές υπάρχουν 19 κονάκια (κελιά) τα οποία στεγάζουν τους ηγουμένους κάθε μονής, εκτός αυτής του Κουτλουμουσίου η οποία βρίσκεται πάρα πολύ κοντά στην πρωτεύουσα. Στο κέντρο του μικρού αυτού χωριού, βρίσκεται και η περίφημη εκκλησία του Πρωτάτου, ενώ στα βόρεια, το κτίριο των Συνάξεων. Ο επικεφαλής εκλέγεται από τους ηγούμενους και ονομάζεται «Πρώτος», με τον οποίο συναντούνται στο κτίριο των Συνάξεων για να συζητήσουν τα όποια ζητήματα αφορούν τη ζωή μέσα στην Ιερά Κοινότητα.